การกินได้ของแม่เลี้ยงลูก Key สำคัญที่กำหนดความดกในท้องถัดไป By ทีมวิชาการไอแทค
ความดกหรือขนาดครอกใหญ่ (Large litter size) เป็นดัชนีผลผลิตที่สำคัญตัวหนึ่งในการชี้วัดประสิทธิภาพการผลิตของฟาร์ม เนื่องจากเป็นตัวเลขตั้งต้นของจำนวนลูกหมูหย่านมที่ฟาร์มจะผลิตได้ ซึ่งเป็นผลผลิตของฟาร์มแม่พันธุ์ และยังส่งผลกับต้นทุนลูกหมูหย่านมในการลงเลี้ยงของฟาร์มอนุบาล-ขุนอีกด้วย ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน ฟาร์มจึงให้ความสำคัญและต้องการเพิ่มดัชนีความดกนี้อยู่เสมอ
ปัจจัยด้านพันธุกรรม หรือสายพันธุ์หมูที่ให้ลูกดก (Hyperprolific sow) แน่นอนว่าเป็นสิ่งสำคัญเริ่มต้น ที่จะช่วยพัฒนาและเพิ่มขนาดครอกให้กับฟาร์ม แต่การจะทำให้มีจำนวนลูกแรกคลอดสูงนั้น ยังต้องอาศัยปัจจัยด้านการจัดการที่ดี และถูกต้อง เพื่อจะผลักดันให้แม่สายพันธุ์ลูกดกเหล่านี้ แสดงศักยภาพออกมาได้เต็มที่มากที่สุด
บทความนี้จึงขอยกปัจจัยด้านการจัดการหนึ่งตัว ที่มีผลกับการเพิ่มขนาดครอก นั่นคือ การกินได้ของแม่ในช่วงเลี้ยงลูก โดยกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการให้ลูกจำนวนมากขึ้นนั้น เป็นผลจากการเจริญเติบโตของไข่ (Folicle) ในช่วงระยะเลี้ยงลูก นั่นคือ การกินได้ของแม่เลี้ยงลูก (Feed Intake) มีผลกับการเพิ่มจำนวนไข่ที่พัฒนา และเพิ่มจำนวนไข่ที่มีขนาดใหญ่ (>4-6mm) ซึ่งด้วยกระบวนการนี้เอง ที่นำมาสู่ผลของจำนวนตกไข่ที่สูง และทำให้จำนวนลูกแรกคลอดสูงตามไปด้วย
อ้างอิงผลการศึกษาถึงความสัมพันธ์ของปริมาณการกินได้ของแม่ช่วงเลี้ยงลูกกับขนาดครอกถัดไป พบว่าทั้งสองปัจจัย มีความสัมพันธ์เชิงบวก กล่าวคือ เมื่อแม่หลังคลอดกินอาหารได้เยอะ จะส่งผลให้จำนวนลูกในครอกถัดไปเพิ่มขึ้น ดังแผนภาพนี้
* (A. V. Strathe1, T. S. Bruun2 and C. F. Hansen1† (2017), Sows with high milk production had both a high feed intake and high body mobilization, Animal (11:11), pp 1913–1921, The Animal Consortium 2017)
ดังนั้นสิ่งที่ฟาร์มควรให้สำคัญ หากต้องการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต คือ การเพิ่มการกินได้ของแม่เลี้ยงลูก เพราะไม่เพียงแค่ส่งผลเพิ่มขนาดครอกเท่านั้น การกินได้ของแม่ยังส่งผลต่อการผลิตน้ำนมที่เพียงพอ ทำให้ลูกหมูแข็งแรง การเจริญเติบโตที่ดี (ADG) การสูญเสียก่อนหย่านมน้อย และยังเพิ่มความสมบูรณ์พันธุ์ให้แม่ ทำให้แม่แสดงอาการเป็นสัดหลังหย่านมได้ดีอีกด้วย
#การกินได้ #แม่สุกร #ท้องสุกร #สุกร #Swine #ลูกสุกร #ทีมวิชาการไอแทค #iTACTeam